Gazi Mehmed-pašin hamam nalazi se u centru grada u blizini Kukli Mehmed-begove džamije i Emin-pašine džamije. Sagradio ju je u periodu od 1563. do 1574. godine Gazi Mehmed-paša, skadarski sandžak-beg. Na glavnom ulazu nalazi se ploča sa natpisom (1833) koji pokazuje datum obnove hamama od strane braće Tahir i Mehmet paše Rotuli. Hamam se nalazi u sklopu arhitektonskog ansambla koji je osnovao Gazi Mehmed-paša, u kojem se nalaze i Bajrakli džamija, srednja škola (medresa), osnovna škola (mejtep), biblioteka i mauzolej (turbe). Hamam je „dvojnog“ tipa, što znači da su ga istovremeno koristili i muškarci i žene. Sazidan je od različitog kamena. Deo hamama koji su koristili muškarci veći je od drugog dela koji su koristile žene.

Hamam ima sve prostorije koje imaju hamami ovakvog tipa. Dakle, sastoji se od ulaznog dela (deo za doček i za piće), dela za garderobu, centralnog dela koji je služio za kupanje, parenje i zabavu, kao i dela sa ložionicom koji se nalazi u južnom delu objekta. Hamam je sagrađen od raznovrsnog kamena kombinovanog sa opekom. Zidovi su debljine od oko 90 cm, omalterisani sa unutrašnje strane. Krov zgrade ima dve kupole podignute nad tamburom, u delu koji se nije grejao (za doček) i devet malih kupola koje se nalaze nad delom hamama koji se grejao. Deo za garderobu i ložionicu pokriven je poluobličastom kupolom. Pokrivač nad delom koji se nije grejao je od ćeramide, a nad ostalim delovima od olovnih ploča.

Hamam je do 1964. godine bio okružen lokalima, kada je i obavljeno rušenje lokala, a potom su započeti restauratorsko-konzervatorski radovi. I 70-tih godina XX veka bilo je određenih restauracija, a posle toga je hamam ostavljen na milost i nemilost vremenu. Od 2000. godine hladni deo hamama koristi se kao galerija za organizovanje različitih kulturnih, umetničkih i obrazovnih aktivnosti. Hamam predstavlja jednu od najznačajnijih javnih zgrada iz osmanskog perioda u Prizrenu, i od izuzetne je istorijske, arhitektonske, društvene i ambijentalne važnosti.