Crkva Svete Petke, koja se nalazi u Istorijskom jezgru Prizrena, obnovljena je po nalogu kralja Milutina, u periodu 1306-1307. Restauratorske radove predvodili su poznati majstori tog vremena Nikola i Astrapa, koji su crkvu obogatili specifičnim i bogatim arhitektonskim i umetničkim izrazom u kombinaciji vizantijskog i raškog stila. Naučnici se u pogledu starosti crkve uglavnom slažu da je ova crkva sagrađena na temeljima stare bogomolje. Pretpostavlja se da su temelji starije ranohrićanske crkve (V-VI vek), a potom vizantijske bazilike (IX vek) podignuti na temeljima paganskog hrama (pre naše ere) posvećenog ilirskoj boginji plodnosti i rođenja Prema ili Premta. Nakon obnove crkve od strane kralja Milutina, Srbi su koristili raniji naziv crkve, s tim što su naziv Sveta Premta (Shën Premta) preobratili u Sveta Petka, dok se naziv Sveta Bogorodica Ljeviška povezuje sa tokom reke Bistrice jer se ova crkva nalazi na njenoj levoj obali.

Posle pada Prizrena pod vlast Osmanlijskog carstva, u periodu 1455-1459, ova crkva je pretvorena u džamiju i nazvana je Džuma Džamija, a ovaj naziv se i dan danas koristi u narodu. Nova bogomolja podignuta je sa osnovom upisanog krsta. Po građevinskoj tehnici ova crkva pripada crkvama kasnog vizantijskog stila. Njena osnova je prvobitno bila trobrodna, a kasnije su joj prilikom obnove u periodu između 1306. i 1307. godine pridodate još dve kupole pa je na taj način formirana petobrodna građevina. U to vreme je na zapadnoj strani sagrađen eksonarteks sa zvonikom. Unutrašnji zidovi crkve bogati su freskama. Prvi sloj fresaka pripada srednjovekovnom vizantijskom periodu, gde preovladavaju dvoglavi orlovi.

Na kasnijim slojevima dominiraju kompozicije sa biblijskim motivima i ličnostima iz dinastije Nemanjića. Tokom vremena crkva prilikom pretvaranja iz crkve u džamiju pretrpela određene promene, kada su unutrašnji zidovi omalterisani, zatvoreno je nekoliko prozora, uklonjena apsida, na zvoniku je sagrađen minaret, itd. Sa početkom Prvog balkanskog rata 1912. godine, džamija je ponovo pretvorena u crkvu. Minaret džamije je porušen 05.06.1923. godine. Crkva je 1948. godine stavljena pod zakonsku zaštitu pod brojem 352. U periodu od 1950. do 1952. godine izvršena je kompletna restauracija-konzervacija objekta i fresaka. U to vreme sprovedena su i arheološka iskopavanja u objektu i dvorištu. Posle ovih intervencija, objekat je pretvoren u muzej. I u periodu između 1970. i 1980. godine obavljena je restauracija – konzervacija objekta i zidnih fresaka. Objekat je 2004. godine usled požara pretrpeo oštećenja u unutrašnjem prostoru i na krovu. U periodu od 2005. do 2008. godine izvršena je obnova crkve od strane Komisije za sprovođenje obnove srpskih religioznih pravoslavnih objekata na Kosovu. Ova crkva je jedini spomenik u gradu koji je svrstan na UNESCO-vu Listu svetske baštine u opasnosti u 2006. godini.